AZİZ BUŞ TİYATROSU 95 YAŞINDA

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

14

aziz buş tiyatrosu

Türklerin Tiyatrosu olmalı dediydi .

Arkadaşlarıyla birlikle kolları sıvadı.

Güldürdü.

Düşündürdü .

Halkıyla birlik içinde yol aldı.

Adı tarihe takılı kaldı .

 1917 yılını ( ayva baharı denen ) mevsiminde gözlerini açmış dünyaya.

Fakirliğe aldırmadan çoğalan , kalabalıklaşan , açlığa karşı gülüş yaratan bir aile adına AZİZ demiş . Hasan babası “ Bunun gözü göz değil “ derken  annesi Bahriye “ Beli ki ağlamadığına göre hep gülüş yaratacak “ cevap veriyormuş  Azizi kucaklarında okşarken.

Mahale çocukları zengin , obur , Aziz ise kalabalık ailenin çocuğu olarak oyunla , anlatıyla , selamla , deyiş ve deyimle , az şeyle mutlu olmayı başaran bir çocuktu.

Kurnaz değil  ama kararlı , ver elini Üsküp dediğinde Kadriye hanıma  ( Kadruş’una ) gönül vermiş almış getirmiş Prizrene BUŞ’lar ocağına.

Kitap sever , akıllı , uysal , dürüst , tek sözle tam kadın Kadruş  çeyiz olarak  3 sandık dolusu kitapla gelmiş  , geceleri kitap okur , Aziz de  böyle bir hanımla beraber olmasından gurur duyar.

Akşamları Kadruşu ,vay demeden uf demeden  iki dublo, küçük kestane çikolata , iki tane leblebi , kadehi içine ( mevsime göre ) üzüm yada kiraz tanesi koyarak getirir , taş plaklardan Safiye Ayla , Hamiyet Yüceses ve Zeki Mürenleri dinletir Azizine.

Herkes peçedeyken o taranmış , süslenmiş haliyle Azizinle ( düşmanları daha da çatlatmak , ocağına renk katmak ve veretmek amacıyla ) Prizrenin Şadrvanında başörtüsüz sebestçe gezer sağ elini kolundan çıkartmazdı Azizinden. Gülümser “ Asıl yaşamak Aziz’le yaşamakmış “der.

Süleyman bey , Abdullh Palyocu , “Doktor” İrfan , Kara Cafer ile dem sürerken Cemal Kılıç , Refet Kiser , Faik Emruş , Hüda leskovçalı’yla  , sağlam temel sağlam yapıya dönüşür mantığıyla , Tiyatro temellerini diker Prizren’inde .

Yazar , oynar , derler , örf ve adetlerimize sahip çıkarken güldürür  halkını. Halkı da  Azize  bizim Nasrettin Hoca der,  Prizrenin Nasretini adını  veriri bir daha geri almamak üzere.

Çok ödül aldı , çok röl canlandırdı , tiyatro oyunu yazdı , Halkın halkı oldu , güldürdü , Nasretin Hocamız “ dedirti kendisine , Doğru Yol’u kurdu , ter döktü , derneğin yaşaması için en son nefesine kadar çaba harcadı , “O bizim can direğimiz” derken , sanat düşkün ailesine hele hele  küçük oğlu Raif’e aynılarını dedirti , onun sanatçı olacağına inanarak 1970 yılının  karpuz mevsiminde  son nefesini vererek.

Doksanlarda ana ocağı , başının tacı derneği , Dernek Tiyatro koluna AZİZ BUŞ TİYATROSU adını verir , nice  Azizler yetişsin umuduyla  Prizrenimizde.

“ Kısadan hisse kıskanmasın kimse” herkesi mutlu edecek yaşamayı bildi Aziz BUŞ.

 İyi ki doğdun , iyi ki varsın , iyi ki bizimlesin Aziz BUŞ.

Nice Yıllara .

*Doğru Yol TKSD Aziz Buş Tiyatrosu  oyuncuları*/R. Buş/